RSS




ΒΥΖΑΝΤΙΟ


Από τη Μαίρη Σερβίτη
ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Στο Βυζάντιο όπως και στην Αρχαιότητα, η διατροφή των φτωχών είναι λιτή. Το ψωμί, τα χορταρικά, οι ξηροί καρποί και το μέλι είναι οι βασικές τροφές τους. Η χρήση των μπαχαρικών, κυρίως κανέλα, κίμινο , αλάτι και πιπέρι είναι πολύ διαδεδομένη.
Το κρέας σπανίως υπάρχει στο διαιτολόγιο τους λόγω της ακριβής τιμής του.  Αντ΄ αυτού τρώνε ελιές, κρεμμύδια και σπανιότερα τυρί. Όταν κάποιες ελάχιστες φορές τρώνε κρέας αυτό είναι παστό χοιρινό ή εντόσθια χοίρου, που η τιμή τους είναι πιο προσιτή. Το παστό χοιρινό με λάχανο θεωρείται ένα εκλεκτό γεύμα των φτωχών, που όμως σπανίως είχαν τη δυνατότητα να γευτούν στο τραπέζι τους.
Ο βυζαντινός στρατός σιτίζεται με χυλό από κεχρί, καθώς και "κλιβανιτή άρτο"  ψωμί ψημένο σε πήλινο φορητό φουρνάκι παρόμοιο με τις σημερινές πίτες. Σε περίοδο πολέμου η βασική τροφή των στρατιωτών ήταν το κριθαρένιο παξιμάδι.
Οι πλούσιοι στο Βυζάντιο είχαν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν μια μεγάλη ποικιλία φαγητών.

ΤΟ ΨΩΜΙ

Ο ¨άρτος¨ το ψωμί , είναι η κύρια τροφή των Βυζαντινών και βασικό συνοδευτικό των ορεκτικών. Πολλές νοικοκυρές ζυμώνουν το ψωμί στο σπίτι τους, άλλες όμως το αγοράζουν από τους φούρνους. (οι φουρνάρηδες είναι μια ευνοούμενη συντεχνία την εποχή του Βυζαντίου).
Αρίστης ποιότητας άρτος είναι ο καθαρός, ο φτιαγμένος από άσπρο σιτάρι χωρίς προσθήκες ο οποίος ονομάζεται ¨σιλιγνίτης¨και είναι το ψωμί των πλουσίων και των αρρώστων. Το ψωμί αυτό διακοσμείται με σουσάμι, σπόρους παπαρούνας και λιναρόσπορο.
Δεύτερης ποιότητας άρτος ονομάζεται ¨ρυπαρός¨ή ¨χυδαίος¨ και είναι το μαύρο ψωμί, το ψωμί των φτωχών. Φτιάχνεται από κριθάρι ή βρώμη ή σίκαλη, ή κεχρί ή από διαφορετικά αλεύρια ανακατεμένα. 
Στη σημερινή εποχή οι διατροφολόγοι συμβουλεύουν να καταναλώνουμε μαύρο ψωμί διότι είναι πιο υγειονό τα δε πολύσπορα(διαφορετικά είδη σπόρων) θεωρούνται ότι καλύτερο.
Το ¨παξαμάδι¨ δηλαδή το παξιμάδι το τρώνε κυρίως οι αγρότες, οι εργάτες και γενικώς οι φτωχοί. Συχνά συνοδεύεται με ελιές, ψάρι και τυρί. Εκτός από τους φτωχούς που το τρώνε καθημερινά στην εργασία τους, το απολαμβάνουν και οι βασιλείς στα κυνήγια που πηγαίνουν. Το συνοδεύουν με τυρί αρωματισμένο με κάρδαμο για να τους προσφέρει νοστιμιά στη γεύση και δύναμη.

ΠΟΤΑ – ΡΟΦΗΜΑΤΑ

Βασικά ποτά των Βυζαντινών είναι το νερό και το γάλα, που το πίνουν κυρίως τον Σεπτέμβριο.  Ακόμα πίνουν αρωματικά βότανα και αρωματικά αναψυκτικά, ¨σερμπέτια¨.
Το σαλέπι είναι ακόμα χαρακτηριστικό ρόφημα των βυζαντινών χρόνων, που συχνά το αρωματίζουν με πιπερόριζα ή ροδόνερο. Σύμφωνα με τον Εβλιγιά Τσελεμπί το σαλέπι ονομάζεται ¨κυνός όρχις , φυτρώνει στα ψηλά βουνά και μοιάζει με το κρεμμύδι. Το κρεμμύδι αυτό το ξεραίνουν και το κάνουν σκόνη, την οποία στην συνέχεια βράζουν με νερό και ζάχαρη μέχρι να πήξει . Τότε το σερβίρουν σε κούπες και πίνεται καυτό. Θεωρείται πολύ καλό δυναμωτικό, μαλακτικό και υγιεινό ρόφημα.
Κρασί επιτρέπεται να πίνουν μόνο οι ενήλικες μόνο μια φορά την ημέρα συνοδεύοντας το δείπνο και μόνο την χειμερινή περίοδο. 
Τα κρασιά χωρίζονται σε κατηγορίες ανάλογα με το χρώμα, τη γεύση  το άρωμα και την παλαιότητα. Η ρετσίνα η ¨ρητινίτης οίνος¨ είναι γνωστά αυτή την περίοδο.
Τα αρωματισμένα κρασιά της Βυζαντινής περιόδου είναι οι μακρινοί πρόγονοι της μαστίχας  του βερμούτ και του λικέρ. Τα αρωματισμένα αυτά κρασιά με μαστίχα, γλυκάνισο, τριαντάφυλλο, κίτρο τα πίνουν τους καλοκαιρινούς κυρίως μήνες για λόγους υγείας, τονωτικούς και φαρμακευτικούς.  

Πληροφορίες από το Βιβλίο «Ελλήνων Διατροφή – Μέτρον Άριστον»

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Copyright 2009 ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ. All rights reserved.
Bread Machine Reviews | watch free movies online by Blogger Templates