RSS




Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

                 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ
ΑΓΙΩΝ ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΑΥΡΑΣ
            ΝΕΑΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ                                                   
 

            Έλα κι εσύ
στη χαρούμενη παρέα μας
      μαζί με τον Χριστό.

Κάθε Σάββατο 11:00 – 12:00 το πρωί


Έναρξη Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013 
στις 11:00 το πρωί. 

Σε περιμένουμε! Μην ξεχάσεις να φέρεις μαζί σου το χαμόγελό σου!

Γέροντας Παΐσιος - Απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία

 






 Μικρό παιδάκι, πόσο με βοηθούσε που πήγαινα στην Εκκλησία! Είχαμε καλό δάσκαλο στο Δημοτικό και μας βοηθούσε και αυτός. Μας μάθαινε εθνικά άσματα και εκκλησιαστικούς ύμνους. 
Στην Εκκλησία τις Κυριακές ψάλλαμε την Δοξολογία, «Ταις πρεσβείες....», «Άγιος ο Θεός», το Χερουβικό. 

- Και τα κοριτσάκια ψάλλανε;
- Ναι, όλα μαζί τα παιδιά. Παλιά, η Εκκλησία ήταν δίπλα στο σχολείο και παίζαμε γύρω από την Εκκλησία, στην αυλή της. Μας πήγαιναν στην Εκκλησία οι δάσκαλοι στις γιορτές, και ας χάναμε κανένα μάθημα.
Προτιμούσε ο δάσκαλος να χάση μια ώρα, για να λειτουργηθούν τα παιδιά. Έτσι τα παιδιά διδάσκονταν, αγιάζονταν, γίνονταν αρνάκια. Είχαμε και έναν δάσκαλο Εβραίο, αλλά θρησκευτικά δεν μας δίδασκε,ερχόταν μια δασκάλα και μας έκανε θρησκευτικά. Παρ’ όλο όμως που ήταν Εβραίος, μας πήγαινε μέχρι την Εκκλησία. Και στην Εκκλησία όλα τα παιδιά στεκόμασταν όρθια, ήσυχα.
  Και βλέπω σήμερα που απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία, πως έχουν αγριέψει! Ενώ στην Εκκλησία το παιδάκι θα ηρεμήσει, θα γίνει καλό παιδί, γιατί δέχεται την ευλογία του Θεού, αγιάζεται. Δεν τα αφήνουν να πηγαίνουν στην Εκκλησία, για να μην επηρεασθούν από τα πνευματικά! Από τις άλλες ανοησίες όχι μόνον δεν τα απομακρύνουν, αλλά τους τις διδάσκουν κιόλας! Μα δεν καταλαβαίνουν ότι ταπαιδάκια, αν επηρεασθούν, ας υποθέσουμε, από την Εκκλησία, από την θρησκεία, στο κάτω-κάτω δεν θα κάνουν αταξίες, θα είναι φρόνιμα, θα έχουν επιμέλεια στα μαθήματά τους, δεν θα είναι ζαλισμένα
όπως τώρα. Μέχρι να μεγαλώσουν, και στα θέματα τα εθνικά θα είναι σωστά τοποθετημένα, δεν θα μπλέξουν με παρέες, με ναρκωτικά, να αχρηστευθούν. Όλα αυτά δεν θα είναι μια προϋπόθεση να γίνουνκαλοί άνθρωποι; Αυτό τουλάχιστον δεν το αναγνωρίζουν; Δεν το σέβονται;
 Αλλά σκοπός τους τώρα είναι να απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία. Τα δηλητηριάζουν, τα μολύνουν με διάφορες θεωρίες, κλονίζουν την πίστη τους. Τα εμποδίζουν από το καλό, για να τα αχρηστέψουν. Τα καταστρέφουν από μικρά. Και τα παιδάκια, φυσικά, από αρνάκια γίνονται κατσικάκια. Αρχίζουν μετά να χτυπούν άσχημα και τους γονείς τους και τους δασκάλους και αυτούς που τα
κυβερνούν. Τα κάνουν όλα άνω-κάτω συλλαλητήρια, καταλήψεις, αποχή από τα μαθήματα. Και τελικά, όταν φθάνουν να ξεκοιλιάσουν αυτούς που τα κυβερνούν, τότε θα βάλουν και αυτοί μυαλό.
Πηγή: Από το βιβλίο «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο» Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου


 


ΘΑ ' ΡΘΕΙΣ ΣΑΝ ΑΣΤΡΑΠΗ.... του Σταμάτη Σπανουδάκη


Ἀποκλειστικὴ συνέντευξη τοῦ Σταμάτη Σπανουδάκη 


στὴν "Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη"


1. Τί προτείνετε στοὺς νέους ποὺ βλέπουν τὴν πατρίδα τους νὰ ξεπουλιέται καὶ νὰ ἐξευτελίζεται;
Κουράγιο, δύναμη, τρέλα, ἐφευρετικότητα καὶ γερὲς ἀρχὲς ριζωμένες σὲ παραδείγματα 
μεγάλων Ἑλλήνων ποὺ προϋπῆρξαν. Πάνω ἀπὸ ὅλα ὅμως, πίστη στὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ καὶ 
γιὰ τὸν καθένα τους, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Καὶ βέβαια καθόλου φόβο. Ἀκόμη καὶ στὸ 
βαθύτερο σκοτάδι.

2.
Τί κάνετε σὲ περιστάσεις ποὺ κλονίζεται ἡ πίστη σας καὶ ταυτόχρονα λόγω ἀθυμίας – 
ραθυμίας δὲν μπορεῖτε νὰ προσευχηθεῖτε;
Παίζω μουσική. Εὐτυχῶς αὐτὴ ἡ εὐλογία μου δόθηκε, σὰν ἐργόχειρο, σὰν προσευχή, 
σὰν τρόπος ἐπικοινωνίας καὶ πρὸς τὰ κάτω, ἀλλὰ καὶ κυρίως πρὸς τὰ πάνω.

3.
Γιατί ἐπιλέξατε ὡς μουσικὸ θέμα στὸν δίσκο σᾶς τὸν Μαρμαρωμένο Βασιλιά;
Γιατί τὸν ἀγάπησα πολύ. Καὶ τὸν περιμένω. Νάρθει σὰν ἀστραπή!!!

4.
Ἡ λέξη “ἀλήθεια” ἀποτελεῖται ἀπὸ τὸ “Α”(στερητικὸ)+ “Λήθη”. “Αλήθεια” σημαίνει
 “ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ”.  Πῶς μέσω τῆς μουσικῆς μποροῦμε νὰ διατηρήσουμε τὴν ἱστορική μας μνήμη;
Ντύνοντας μὲ πολλὴ γερὰ μουσικὰ θέματα, ἢ μελωδίες ἂν θέλετε, ποὺ νὰ ἀντέχουν στὸν χρόνο,
 ὅλα ἐκεῖνα ποὺ μᾶς συγκινοῦν καὶ ποὺ οἱ ὀρδὲς τῶν ἀνθελλήνων προσπαθοῦν νὰ....
μᾶς κάνουν νὰ ξεχάσουμε.  Ἔχει αὐτὴ τὴ δύναμη ἡ μουσική.

5.    
  Ἔχετε σκεφτεῖ – ἐμπνευστεῖ νὰ γράψετε μουσικὴ μὲ βάση τὰ τραγικὰ γεγονότα πού 
συμβαίνουν στὴν Ἑλλάδα;
Ὄχι ἀκόμη. Εἶναι πολὺ πρόσφατα, ὅλοι ἔχουν γνώμη καὶ ζοῦν οἱ πρωταγωνιστές τους. 
Προτιμῶ τὰ γεγονότα ὅταν πιὰ ἔχουν ἐξελιχθεῖ καὶ τελειώσει. Καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἄλλωστε.

6.    
  Τί εἶναι ἡ Ἑλληνικὴ μουσική; Ἕνα λογικὸ δόγμα κανόνων, ἕνα συναίσθημα, μία συνείδηση,
 κάτι ἄλλο; Τί εἶναι αὐτὸ τὸ ὁποῖο τὴν καθιστὰ ξεχωριστή;
Ἑλληνικὴ μουσικὴ δυστυχῶς δὲν ἔχουμε. Πολὺ ἐλάχιστη. Τραγούδια χιλιάδες.
 Ἂν μιλᾶτε γιὰ τὴν μουσική, ποὺ ἐμένα ἐνδιαφέρει, εἶναι ἕνα ὄνειρο φωτεινό, 
εἶναι μία…. γαλανόλευκη σὲ ἦχο, εἶναι μία θάλασσα σὲ νότες καὶ τὸ ὕψιστο θὰ ἦταν ἴσως 
μία ἀκρόπολη σὲ ἕνα ἁπλό, παιδικὸ καὶ ὅμως μεγαλειῶδες μειδίαμα.

7.     
Ποιὸς εἶναι ὁ ρόλος τῆς Πίστεως στὴν δημιουργία ἑνὸς μουσικοῦ σας ἔργου;
Ὁ πρῶτος καὶ ὁ τελευταῖος. Τὸ Α καὶ τὸ Ω. Τὸ ἄπιαστο ποῦ γίνεται γιὰ λίγο δικό σου καὶ
 μὲ ἕνα ἥσυχο ἀεράκι φεύγει καὶ πάλι. Καὶ πάντα, ἡ παιδικὴ καρδιὰ καὶ διάθεση.

8.    
  Πέτρινα χρόνια, …«Ἑλλάδα στοὺς ὤμους τὴ γῆ κουβαλᾶς, ἐσὺ ποὺ χάραξες
 τοὺς δρόμους, τὴ φωνή σου νὰ βρεῖς ζητάς».Γράψατε ἕνα ὑπέροχο τραγούδι κάπου 25 χρόνια
 πρίν. Εἶναι καράβι χωρὶς δική του πυξίδα ἢ κιβωτὸς ἡ πατρίδα μας;
Ἔχει καὶ πυξίδα καὶ γερὸ σκαρὶ καὶ καλοτάξιδη πάντα ἦταν καὶ θὰ εἶναι. 
Ἀπὸ καπετάνιους καὶ πληρώματα πάσχουμε. Καὶ ἀπὸ προορισμούς, Ἰθάκες.

9.     
Πόσο εὔκολο εἶναι γιὰ ἕναν ἄνθρωπο τοῦ καλλιτεχνικοῦ χώρου ποὺ διακηρύττει Χριστὸ 
καὶ Ἑλλάδα νὰ ἀνέβει τόσο ψηλὰ καὶ τί δυσκολίες-εὐλογίες ἀντιμετώπισε στὸ διάβα του;
Ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός, οἱ δυσκολίες. Ἀλλὰ ἀσύγκριτα ἄλλης ποιότητας καὶ διάρκειας, 
οἱ εὐλογίες. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ καλλίτερος σύμβουλος γιὰ ὅλα αὐτά.

10)
Πόσο ἐπίκαιρη εἶναι ἡ παράδοσή μας;  Συνεχίζει καὶ σήμερα νὰ ἐμπνέει καλλιτέχνες; 
 Σὲ μία ἐποχὴ ἐθνικῆς καταθλίψεως ἡ Ἑλλάδα συνεχίζει νὰ παράγει πολιτισμό;
Ναὶ καὶ στὰ δύο, ἀλλιῶς οὔτε θὰ μὲ ξέρατε, οὔτε θὰ μοῦ ζητούσατε συνέντευξη.

11)
Πῶς ἐμπνευστήκατε τὸ τραγούδι θὰ “θὰ ἔλθεις σὰν ἀστραπή”; 
Θὰ σᾶς γελάσω. Ὅλα αὐτὰ γίνονται μέσα σου, μὲ ἕναν ἁπλὸ καὶ μαγικὸ τρόπο. 
Σὰν νὰ ἀκοῦς διάφορα στὸ ραδιόφωνο καὶ νὰ λὲς κάποια στιγμή, ὡραῖο εἲν’ αὐτό, τὸ κρατάω.

12)
Πῶς  ἐξηγεῖτε τὴν ἐκκωφαντικὴ σιωπὴ τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων καὶ δημιουργῶν  
γιὰ τὸ δράμα ποῦ βιώνει ὁ λαός μας;
Μιλάω ὅποτέ μου ζητηθεῖ. Καὶ παράγοντας μουσικὴ καὶ ἀπαντώντας σὲ ὅτι ἐρωτῶμαι.
 Καὶ δὲν αἰσθάνομαι καθόλου πνευματικὸς ἄνθρωπος. Λίγο μὲ προσβάλλει ὁ ὅρος καὶ τὸ 
τί σημαίνει πιά.

13)
Τί εἶναι αὐτό, τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ σᾶς συγκινήσει σὲ ἕναν ἄνθρωπο;
Ὁ πόνος, τὸ κόμπλεξ, ἡ δειλία, ἡ ἀτζαμοσύνη. Καὶ σὲ μία ἄλλη ἀνάγνωση, ἡ παλικαριά.

14) Τί μπορεῖ νὰ ἑνώσει τοὺς Ἕλληνες;
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ἐσταυρωμένος!

15) Τέτοιοι ποῦ εἴμαστε, τέτοιους ἔχουμε ἢ τέτοιοι ποῦ εἶναι, τέτοιοι τοὺς ἀξίζουμε;
Καὶ τὰ δύο σωστὰ εἶναι. Μὲ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις οἱ ὁποῖες ἐλπίζω αὔριο, θὰ κάνουν 
τὸν νικηφόρο ἀγώνα καὶ γιὰ ὅλους τους ἄλλους.

16)
Ἕνα μήνυμα, τὸ ὁποῖο ἐνδεχομένως θὰ θέλατε νὰ στείλετε σὲ ὅλους τους 
ἀναγνῶστες τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης.
Ὅλα ὅσα σᾶς εἶπα, μπορεῖ καὶ νὰ ‘ναὶ ἐντελῶς ἀλλιῶς. Ὁ χρόνος καὶ ὁ πόνος θὰ δείξουν!

Εὐχαριστοῦμε τὸν μουσικὸ κ. Ἀρτέμιο Φανουργιάκη, γιὰ τὴν συνδρομή του, στὴν συνέντευξη αὐτή!

Γιὰ τὴν ΄΄ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ΄΄
Τομέας Νεότητος Ἀθηνῶν






Η ιστορία του αθηναϊκού ΤΡΑΜ

Τα πρώτα τραμ έκαναν την εμφάνισή τους στους δρόμους της Αθήνας το 1882. 

Ήταν ελαφρά οχήματα, κλειστά το χειμώνα με 16 θέσεις και ανοιχτά το καλοκαίρι με 20 θέσεις, τα οποία έλκονταν από τρία άλογα (Ιππήλατα).





Ιππήλατο τραμ


Αυτές οι πρώτες γραμμές συνέδεσαν το κέντρο της Αθήνας με τα τότε προάστια, δηλαδή τα Πατήσια, τους Αμπελοκήπους και την Κολοκυνθού, καθώς και την Πλατεία Ομονοίας με το Σύνταγμα, το Γκάζι και το Κεραμεικό Δίπυλο, ενώ αργότερα, το 1902, εξυπηρέτησαν τις οδούς Ιπποκράτους, Μητροπόλεως και Αχαρνών. 



Ιππήλατα τραμ στην πλατεία Συντάγματος







Το ατμήλατο τραμ του Φαλήρου ξεκίνησε να λειτουργεί το 1887. Με αφετηρία μπροστά στην Ακαδημία Αθηνών, διέσχιζε τις λεωφόρους Πανεπιστημίου, Αμαλίας και Θησέως, έφτανε στις Τζιτζιφιές, κι από εκεί, μέσω της παραλιακής λεωφόρου, κατέληγε στο Φάληρο, όπου υπήρχαν τότε παραθαλάσσια κέντρα αναψυχής και θαλάσσια λουτρά.

Το ατμήλατο τραίνο της Αθήνας, το περίφημο "Θηρίο"

Στις 30 Οκτωβρίου του 1908 κυκλοφόρησαν τα πρώτα ηλεκτρικά τραμ, τα οποία επρόκειτο να αντικαταστήσουν σταδιακώς τα ιππήλατα. 
Τα επόμενα δύο χρόνια, το δίκτυο του τραμ απέκτησε 257 οχήματα.
Τα βαγόνια ήταν βελγικής κατασκευής, κλειστά, με ηλεκτροφωτισμό και πρωτοποριακώς τοποθετημένα αναπαυτικά καθίσματα, με πρόβλεψη για 16 θέσεις καθήμενων και 14 ορθίων, με δύο κινητήρες ιδανικούς για τις κλίσεις των αθηναϊκών γραμμών και με μπεζ χρωματισμό. 

Τόση ήταν η εντύπωση που προξένησαν τα νέα τραμ στους Αθηναίους, ώστε πολλοί ταξίδευαν ως το τέρμα και επέστρεφαν, χωρίς άλλο σκοπό, μόνο και μόνο για να απολαύσουν την άνεση της διαδρομής, η οποία άλλωστε δεν κόστιζε παρά μια δεκάρα.



Τραμ στην Αθήνα



Ηλεκτρικό τραμ μπροστά στην Πύλη του Αδριανού


Στις 28 Οκτωβρίου 1940, οι τροχιόδρομοι της Αθήνας συμμετέχουν στην επιστράτευση. Είναι κλασικές πλέον οι εικόνες των υπερφορτωμένων τραμ με τους ενθουσιώδεις επίστρατους που έσπευδαν να παρουσιαστούν και να φύγουν για το μέτωπο. Μετά την Κατοχή αρχίζει η φθίνουσα πορεία των τραμ της Αθήνας, με την κατάργηση ορισμένων γραμμών. Η πραγματική, όμως, κατάργηση συμπίπτει με το θεαματικό ξήλωμα των σιδηροτροχιών στον κόμβο των Χαυτείων, από συνεργεία του Υπουργείου Δημοσίων Έργων, τις πρώτες πρωινές ώρες της 16ης Νοεμβρίου 1953, και τον επακόλουθο παροπλισμό των γραμμών Πατησίων - Αμπελοκήπων και Κυψέλης - Παγκρατίου.Το τελευταίο κουδούνισμα από καμπανάκι αθηναϊκού τραμ ακούστηκε έξω από το αμαξοστάσιο της Αγίας Τριάδας Κεραμικού, τα μεσάνυχτα της 15ης προς16η Οκτωβρίου του 1960. Τα τραμ, που στα 52 χρόνια της ζωής τους διακίνησαν κάπου 3 δισεκατομμύρια άτομα, δεν επρόκειτο να ξαναδούν τους δρόμους της Αθήνας.Παρέμενε, ωστόσο, η γραμμή του τραμ του Περάματος. Στις 4 Απριλίου 1977,Μεγάλη Δευτέρα απόγευμα, το τραμ του Περάματος, προερχόμενο από το Πέραμα και κατευθυνόμενο στον Πειραιά, στολισμένο με λουλούδια και πανό, κάνει το τελευταίο του δρομολόγιο. Φτάνει στην πλατεία Λουδοβίκου του Πειραιά, έξω από το σταθμό του Ηλεκτρικού. Οι επιβάτες κατεβαίνουν. Ο οδηγός Γιάννης Κωστόπουλος χτυπάει για τελευταία φορά το καμπανάκι και οδηγεί το όχημα 77 στο αμαξοστάσιο της οδού Κόνωνος. Εκείνη τη στιγμή γράφτηκε ο επίλογος της μεγάλης ιστορίας των Ελληνικών τραμ, ή, όπως τουλάχιστον θέλουμε να ελπίζουμε, ο επίλογος της πρώτης περιόδου του ελληνικού τραμ.
44 χρόνια αργότερα, το τραμ επέστρεψε στους δρόμους της πρωτεύουσας, πλήρως εκσυγχρονισμένο. Ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 19 Ιουλίου 2004, ενόψει και των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.
Η μεταφορική του ικανότητα είναι 56 επιβάτες που κάθονται και πάνω από 200 όρθιοι.

Σήμερα υπάρχουν 35 τραμ.



Και ένα παλιό αγαπημένο τραγούδι από τον αξέχαστο Νίκο Μαρούδα.








26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Σήμερα ο άγιος Δημήτριος γιορτάζει! 
Η πόλη του, η Θεσσαλονίκη,
 η Ελλάδα και όλος ο κόσμος
 τιμούν τη μνήμη του...



Αξίζει να δεις το επόμενο βίντεο.... από το πολύ αξιόλογο blog του Τρελογιάννη...είναι η παρουσίαση του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη...

Δες το βίντεο...


Και βέβαια θα ήταν παράλειψη αν δε λέγαμε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
στη Δημητρούλα μας και στους Δημήτρηδές μας που γιορτάζουν σήμερα....



ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΠΟΤΕ


Η γυναίκα μου μού πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.
‘Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς’ μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.
‘Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.’
‘Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ’ της είπα έντονα.
‘Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη.’
Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.’
Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.
‘Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;’ με ρώτησε.
Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.
‘Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί’ της απάντησα. ‘Οι δυο μας μόνοι… Τί λες;’
Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: ‘Θα το ήθελα πολύ.’
Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού… Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!
Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.
‘Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν’ μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. ‘Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδυνή έξοδό μας.’
Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν ΄Η Πρώτη Κυρία της χώρας.΄
Μόλις καθήσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που ΄έπιαναν΄ τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες.
Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.
‘Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;’
‘Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη’ απάντησα.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα.
Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.
‘Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση’ μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα.
‘Πώς πήγε το ραντεβού;’ θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.
‘Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα.’ της απάντησα.
Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου ΄έφυγε΄ από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.
Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:
‘Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!’
Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως ‘ΣΕ ΑΓΑΠΩ’.
Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.
Εάν ζει η μητέρα σου
………. Απόλαυσε τη στιγμή.
Εάν δεν ζει
…………………….. Να τη θυμάσαι.
Εάν έχεις μητέρα
……………. Προώθησε αυτό κείμενο.
Αμέσως θα κάνεις κάποιον να αισθανθεί κάτι για κάποια που ξέχασε, για αυτό το υπέροχο ον που αποκαλείται… ΜΗΤΕΡΑ!
Και να θυμάσαι πάντοτε:
Ο χρόνος ποτέ δεν συγχωρεί!




20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΤΙΜΑ ΤΗ ΜΝΗΜΗ

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΤΡΩΝΑΣ


διάβασε εδώ τον βίο της

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ


διάβασε εδώ τον βίο του
ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ



διάβασε εδώ τον βίο του





Έφτασε η μέρα της γιορτής....





Άραγε στις μέρες μας υπάρχει τέτοια αγάπη;

Κάποτε ήταν μία κοπέλα τυφλή.Μισούσε τον εαυτό της που ήταν τυφλή. Μισούσε τον καθένα, εκτός από τον αγαπημένο της. Αυτός ήταν πάντα εκεί γι’ αυτήν.Την αγαπούσε πολύ και ήταν πάντα δίπλα της.Του είχε πει ότι αν μπορούσε να δει τον κόσμο, τότε θα τον παντρευόταν! Μία μέρα βρέθηκε κάποιος που της δώρισε δυο μάτια και τότε μπόρεσε να δει τον κόσμο που τόσο πολύ ήθελε. Είδε και τον αγαπημένο της. Εκείνος την ρώτησε γεμάτος χαρά : «τώρα που μπορείς να δεις τον κόσμο, θα με παντρευτείς;» Η κοπέλα όμως έκπληκτη είδε ότι ο αγαπημένος της ήταν κι αυτός τυφλός και σοκαρισμένη από αυτό,αρνήθηκε να τον παντρευτεί.Το αγόρι έφυγε δακρυσμένο και με πόνο αργότερα της έστειλε ένα γράμμα. "Απλά σε παρακαλώ, να προσέχεις τα μάτια μου!"




ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ....

            Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε στα σχολειά μας την τριπλή γιορτή : 
Τη γιορτή της Αγίας Σκέπης, τη γιορτή της Σημαίας και την επέτειο του "ΟΧΙ".
Ένα από τα πρόσωπα που δεν πρέπει να ξεχάσουμε ΠΟΤΕ είναι ο εύζωνας,

ο Κωνσταντίνος Κουκίδης...



Κάθε φορά που θα κοιτάζεις τη Γαλανόλευκη να τον θυμάσαι, για την ηρωική του πράξη...



Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα…απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα.
Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνο που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει.
Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωί έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα.
Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του.
Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος.. απλά αρνήθηκε!
Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση “ΟΧΙ”!
Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο.
Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία.
Η Ελληνική μεγαλοσύνη σε όλη την απλή μεγαλοπρέπειά της κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές!
Ξέρουν απ’ αυτά οι Έλληνες..
Ο λοχαγός Γιάκομπι διέταξε έναν Γερμανό στρατιώτη να το πράξει.
Ο στρατιώτης την κατέβασε κι αφού με τη βοήθεια ενός συναδέλφου του την δίπλωσε πολύ προσεκτικά, την παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού.
Ο εύζωνας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα με κατεβασμένο κεφάλι το διπλωμένο γαλανόλευκο πανί πάνω στα χέρια του.
Κι ύστερα τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ’ ένα σάλτο στον γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα του.
Οι Γερμανοί σκύβουν πάνω από το κενό: 60 μέτρα πιο κάτω, κείτεται ο Εύζωνας, νεκρός πάνω στον βράχο, σκεπασμένος με το σάβανο πού διάλεξε.
Οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί, πού είναι επί κεφαλής των εμπροσθοφυλακών, ο αρχηγός ιππικού Γιάκομπι και ο λοχαγός Έλσνιτς τής 6ης ορεινής μεραρχίας, χρησιμοποιούν τον ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών για να στείλουν μήνυμα στον Χίτλερ:
«Μάϊν Φύρερ, στις 27 Απριλίου, στις 8 και 10, εισήλθαμε εις τας Αθήνας, επί κεφαλής των πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού, και στις 8 και 45, υψώσαμε την σημαία τού Ράϊχ πάνω στην Ακρόπολη και στο Δημαρχείο. Χάϊλ, μάϊν Φύρερ».
Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει.
Όμως οι στρατιώτες κι οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί απ’ αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό.
Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: “A Greek carries his flag to the death” (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).
Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλικάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη.
Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνό του στις 27 Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του.
Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει την μαρτυρία τους.
Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ’ όνομα αυτού του ΕΛΛΗΝΑ και στολή του η Σημαία μας.
Ας μείνει για πάντα στις καρδιές μας...



Το να λες.... είμαι Έλληνας δε μου φτάνει, αν απλά χρησιμοποιείς 7 γράμματα... 

Για μένα χρειάζεται να έχεις πρότυπα κάποιους... ελάχιστους δυστυχώς, πραγματικούς ΕΛΛΗΝΕΣ, όπως ήταν ο....


Να θυμάσαι το όνομα του....

πηγή



ΒΥΖΑΝΤΙΟ


Από τη Μαίρη Σερβίτη
ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Στο Βυζάντιο όπως και στην Αρχαιότητα, η διατροφή των φτωχών είναι λιτή. Το ψωμί, τα χορταρικά, οι ξηροί καρποί και το μέλι είναι οι βασικές τροφές τους. Η χρήση των μπαχαρικών, κυρίως κανέλα, κίμινο , αλάτι και πιπέρι είναι πολύ διαδεδομένη.
Το κρέας σπανίως υπάρχει στο διαιτολόγιο τους λόγω της ακριβής τιμής του.  Αντ΄ αυτού τρώνε ελιές, κρεμμύδια και σπανιότερα τυρί. Όταν κάποιες ελάχιστες φορές τρώνε κρέας αυτό είναι παστό χοιρινό ή εντόσθια χοίρου, που η τιμή τους είναι πιο προσιτή. Το παστό χοιρινό με λάχανο θεωρείται ένα εκλεκτό γεύμα των φτωχών, που όμως σπανίως είχαν τη δυνατότητα να γευτούν στο τραπέζι τους.
Ο βυζαντινός στρατός σιτίζεται με χυλό από κεχρί, καθώς και "κλιβανιτή άρτο"  ψωμί ψημένο σε πήλινο φορητό φουρνάκι παρόμοιο με τις σημερινές πίτες. Σε περίοδο πολέμου η βασική τροφή των στρατιωτών ήταν το κριθαρένιο παξιμάδι.
Οι πλούσιοι στο Βυζάντιο είχαν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν μια μεγάλη ποικιλία φαγητών.

ΤΟ ΨΩΜΙ

Ο ¨άρτος¨ το ψωμί , είναι η κύρια τροφή των Βυζαντινών και βασικό συνοδευτικό των ορεκτικών. Πολλές νοικοκυρές ζυμώνουν το ψωμί στο σπίτι τους, άλλες όμως το αγοράζουν από τους φούρνους. (οι φουρνάρηδες είναι μια ευνοούμενη συντεχνία την εποχή του Βυζαντίου).
Αρίστης ποιότητας άρτος είναι ο καθαρός, ο φτιαγμένος από άσπρο σιτάρι χωρίς προσθήκες ο οποίος ονομάζεται ¨σιλιγνίτης¨και είναι το ψωμί των πλουσίων και των αρρώστων. Το ψωμί αυτό διακοσμείται με σουσάμι, σπόρους παπαρούνας και λιναρόσπορο.
Δεύτερης ποιότητας άρτος ονομάζεται ¨ρυπαρός¨ή ¨χυδαίος¨ και είναι το μαύρο ψωμί, το ψωμί των φτωχών. Φτιάχνεται από κριθάρι ή βρώμη ή σίκαλη, ή κεχρί ή από διαφορετικά αλεύρια ανακατεμένα. 
Στη σημερινή εποχή οι διατροφολόγοι συμβουλεύουν να καταναλώνουμε μαύρο ψωμί διότι είναι πιο υγειονό τα δε πολύσπορα(διαφορετικά είδη σπόρων) θεωρούνται ότι καλύτερο.
Το ¨παξαμάδι¨ δηλαδή το παξιμάδι το τρώνε κυρίως οι αγρότες, οι εργάτες και γενικώς οι φτωχοί. Συχνά συνοδεύεται με ελιές, ψάρι και τυρί. Εκτός από τους φτωχούς που το τρώνε καθημερινά στην εργασία τους, το απολαμβάνουν και οι βασιλείς στα κυνήγια που πηγαίνουν. Το συνοδεύουν με τυρί αρωματισμένο με κάρδαμο για να τους προσφέρει νοστιμιά στη γεύση και δύναμη.

ΠΟΤΑ – ΡΟΦΗΜΑΤΑ

Βασικά ποτά των Βυζαντινών είναι το νερό και το γάλα, που το πίνουν κυρίως τον Σεπτέμβριο.  Ακόμα πίνουν αρωματικά βότανα και αρωματικά αναψυκτικά, ¨σερμπέτια¨.
Το σαλέπι είναι ακόμα χαρακτηριστικό ρόφημα των βυζαντινών χρόνων, που συχνά το αρωματίζουν με πιπερόριζα ή ροδόνερο. Σύμφωνα με τον Εβλιγιά Τσελεμπί το σαλέπι ονομάζεται ¨κυνός όρχις , φυτρώνει στα ψηλά βουνά και μοιάζει με το κρεμμύδι. Το κρεμμύδι αυτό το ξεραίνουν και το κάνουν σκόνη, την οποία στην συνέχεια βράζουν με νερό και ζάχαρη μέχρι να πήξει . Τότε το σερβίρουν σε κούπες και πίνεται καυτό. Θεωρείται πολύ καλό δυναμωτικό, μαλακτικό και υγιεινό ρόφημα.
Κρασί επιτρέπεται να πίνουν μόνο οι ενήλικες μόνο μια φορά την ημέρα συνοδεύοντας το δείπνο και μόνο την χειμερινή περίοδο. 
Τα κρασιά χωρίζονται σε κατηγορίες ανάλογα με το χρώμα, τη γεύση  το άρωμα και την παλαιότητα. Η ρετσίνα η ¨ρητινίτης οίνος¨ είναι γνωστά αυτή την περίοδο.
Τα αρωματισμένα κρασιά της Βυζαντινής περιόδου είναι οι μακρινοί πρόγονοι της μαστίχας  του βερμούτ και του λικέρ. Τα αρωματισμένα αυτά κρασιά με μαστίχα, γλυκάνισο, τριαντάφυλλο, κίτρο τα πίνουν τους καλοκαιρινούς κυρίως μήνες για λόγους υγείας, τονωτικούς και φαρμακευτικούς.  

Πληροφορίες από το Βιβλίο «Ελλήνων Διατροφή – Μέτρον Άριστον»



Ένα ακόμα ζεστό Σαββατοκύριακο, ίσως έχετε πάει κάπου με τους γονείς σας, οπότε σας είναι χρήσιμη αυτή η προσευχή...

Προσευχή όταν ταξιδεύουμε.

 ”Δέσποτα Κύριε, ό πολλάκις συμπλεύσας τοις αγίοις μαθηταίς καί Αποστόλοις σου συμπλεύσον καί ημίν τοις αναξίοις δούλοις σου, καί πάντα εναντίον άνεμον καταπράυνον, Κυβερνήτης σύ ημών γενόμενος καί τήν χάριν τήν σήν δωρούμενος πάσιν ήμίν, Κύριε, δόξα σοί.”

 





Η γριά και ο χάροντας 

Μια φορά ήταν μια γριά και κάθε πρωί έβγαινε στο δάσος και μάζευε ξύλα για τη φωτιά της και χορταράκια, για να φάει. Καθώς γύριζε μια μέρα φορτωμένη στον ώμο τα ξύλα και στην ποδιά της τα χόρτα, στο δρόμο συναντάει τον χάροντα.

- Γεια και χαρά σου, χάροντα, του λέει, για ποιόν με το καλό;
- Για του λόγου σου θειά, της λέει ο χάροντας. Άντε, ετοιμάσου να σε πάρω.
- Τώρα, του λέει, να πάω σπίτι να ξεφορτωθώ και να ετοιμασθώ. Και για να 'χω καλό ρώτημα, σαν πώς θέλεις να ετοιμασθώ;
- Όπως θέλεις εσύ, απαντάει ο χάροντας.
Τότε η γριά πηγαίνει στο σπίτι, ανάβει το τζάκι και βάζει να βράσει τα χόρτα. Ύστερα έπιασε να ζημώσει ψωμιά, έφτιαξε και κουλούρια για συγχώρεση. Ύστερα έστρωσε τραπέζι και περίμενε να ψηθούν τα ψωμιά.

Τότε παρουσιάσθηκε ο χάροντας και τη ρωτάει:
- Ε, ετοιμάστηκες θειά;
- Περιμένω γιε μου να βράσουν τα χόρτα, να ξεφουρνίσω το ψωμί και να φάμε. Δεν κάθεσαι και του λόγου σου να φας μαζί μου;
- Μα δεν μ' έχεις κακία θειά, πού θα σου πάρω την ψυχή;
- Μπα, γιατί να σου 'χω κακία. Όπου την πας την ψυχή μου, θα 'ρχομαι κι εγώ μαζί.
- Και το κορμάκι σου, που θα τ' αφήσεις εδώ; ξαναρωτάει ο χάροντας.
- Ε, αυτό είναι δική μου υπόθεση, απαντάει η γριά. Εγώ θα το παραδώσω στον Θεό και θα μου το φυλάει. Είδες πού βάζομε σταυρό πάνω απ' τα μνήματα;

Απάνω στην ώρα έβρασαν και τα χόρτα, μύρισε και το ψωμί στο φούρνο και η γριά κατέβασε το φαΐ, ξεφούρνισε κι έβαλε στο τραπέζι δυο πιάτα χόρτα και κάμποσες φέτες ψωμί.

Ο χάροντας όμως φαίνονταν στενοχωρημένος και δεν ήθελε να φάει.

- Δεν μου κάνει κέφι να παίρνω ανθρώπους, πού δεν κλαίνε, λέει στη γριά.
- Και δεν μου λες κι εμένα το λόγο; λέει η γριά. Τι σημασία έχει αν κλαίνε ή όχι;
- Όταν κλαίνε και θρηνούνε, μόνο τότε είναι δικοί μου και τούς πάω στην κόλαση. Όταν είναι ευχαριστημένοι και ήσυχοι, μου τούς παίρνει ο Θεός και τούς πάει ίσια στον Παράδεισο.
- Γι' αυτό κι έχεις κακό όνομα, του λέει η γριά. Φάε λίγο να ζεσταθεί η ψυχή σου, να κάνεις το σταυρό σου, μήπως και πάψεις να κολάζεις τον κόσμο.

Τότε ο χάροντας έσκασε απ' το κακό του, πετιέται επάνω και φεύγει λέγοντας.
- Εσένα έτσι κι έτσι χαμένη σ' έχω. Τι κάθομαι και χασομερώ μαζί σου.

Έτσι έφυγε ο χάροντας κι η γριά ζει ακόμα και ποιος ξέρει πόσο ακόμα θα ζει και θα 'ναι και ευχαριστημένη και καλόγνωμη. Την ευχή της να 'χομε, παιδιά μου.

πηγή 

Copyright 2009 ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ. All rights reserved.
Bread Machine Reviews | watch free movies online by Blogger Templates